Wielkopolski Park Narodowy to miejsce, które odbiega swoim charakterem od innych, znanych nam parków narodowych w Polsce, np. Słowińskiego Parku Narodowego czy górskich parków. Jak w każdym parku, najważniejsza jest przyroda, jednak w Wielkopolskim PN nie widać jej tak od razu, jak np. będąc w górach, które imponują nam swoimi rozmiarami i różnorodnością. Najbardziej cenne formy przyrodnicze w Wielkopolskim Parku Narodowym nie są tak oczywiste, ponieważ przede wszystkim jest to unikatowy polodowcowy krajobraz, czyli głównie jeziora rynnowe, łagodne wzgórza (moreny), liczne głazy narzutowe i niewielkie jeziorka – kociołki. Wszystko to dodatkowo w dużej mierze porośnięte wiekowymi lasami mieszanym oraz z bogatą fauną.

Wielkopolski Park Narodowy formalnie został utworzony w 1957 roku, choć tereny te starano się chronić już od lat 20. XX wieku. Inicjatorem działań, które miały chronić tutejszą przyrodę był poznański profesor Adam Wodziczko, którego zresztą na terenie parku uhonorowano m.in. nazywając jego imieniem jeden z głazów narzutowych oraz obszar ochrony ścisłej „Grabina”. W 1996 roku park zwiększył swoją powierzchnię oraz dodatkowo zyskał otulinę, czy obszar który dodatkowo zabezpiecza chronioną przyrodę. Na terenie parku znajduje się 18 obszarów ochrony ścisłej o różnych charakterystykach, chroniące obszary różnego typu (od jezior, poprzez bory, mszary, bagna i tereny podtapiane).

Wielkopolski Park Narodowy jest chętnie odwiedzany przez mieszkańców pobliskiego Poznania (ok. 15 km odległości). Jego infrastruktura i przystosowanie do turystów pozwala korzystać z niego nie tylko amatorom dzikiej przyrody ale również rowerzystom, biegaczom czy fanom jazdy konnej. Rocznie odwiedza go ponad milion osób, co jest wynikiem imponującym biorąc pod uwagę walory i atrakcje przyrodnicze. Do największych atrakcji parku trzeba zaliczyć: Jezioro Góreckie, ruiny zamku Klaudyny Potockiej na Wyspie Zamkowej, Muzeum Wielkopolskiego Parku Narodowego, Jezioro Kociołek czy Studnia Napoleona.