Główny symbol miasta, nazywany często perłą renesansu i znajdujący się oczywiście na poznańskim Starym Rynku, oto Ratusz w Poznaniu. Jest to najcenniejszy zabytek miasta, który zdaniem wielu swoją wyjątkowością przewyższa nawet poznański Ostrów Tumski. Bez wątpienia jest to obowiązkowy punkt na mapie Poznania, każdego turysty odwiedzającego to miasto. Dodatkowym smaczkiem są poznańskie koziołki, które dokładnie w południe (o godzinie 12.00) przy dźwiękach poznańskiego hejnału, odrywanego przez trębacza z wieży ratuszowej, wesoło się trykają, ku uciesze zebranych na rynku turystów i dzieci.

Powstanie ratusza datuje się na początek XIV wieku, ponieważ pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1310 roku. Dodatkowo wskazują na to inskrypcje króla Wacława II (panowanie 1300-1306), za którego panowania prawdopodobnie zakończono budowę ratusza. Oczywiście jego pierwotny wygląd różnił się bardzo od tego co możemy podziwiać dzisiaj. Jego obecny forma to zasługa licznych przebudów oraz odbudów, po zniszczeniach, które wywołała głównie natura. Najważniejszą przebudową była wykonana według projektu włoskiego architekta Jana Baptysty Quadro i zrealizowana w latach 1550 – 1567, przebudowa na styl renesansowy. Wtedy to rozbudowano ratusz w kierunku zachodnim, fasadę ozdobiono trzykondygnacyjną loggią a dachy zasłonięto ozdobnymi attykami. Najbardziej przez lata zmieniała się wieża ratuszowa, która wielokrotnie była niszczona (wiatr, zawalenia itp.) i odbudowywana.

Ostatnia wielka odbudowa ratusza przypadła na lata po drugiej wojnie światowej, podczas której ratusz uległ znacznym zniszczeniom. Dzięki 9-letniej odbudowie udało się odtworzyć większość renesansowych elementów dekoracji.

Ratusz w Poznaniu to nie tylko piękne renesansowe zdobienia zewnętrzne. W jego wnętrzach można znaleźć reprezentacyjne wnętrza jak Wielka Sień, również urządzona w renesansowym stylu oraz Sala Królewska czy Sala Sądowa. Wnętrza ratusza mieszczą dzisiaj Muzeum Historii Miasta Poznania, dzięki czemu wiele z nich możemy zobaczyć na własne oczy.