Szklane palatium w Poznaniu

Palatium w Poznaniu było najprawdopodobniej pierwszym w Polsce pałacem książęcym a potem i królewskim! Zostało ono wzniesione w X wieku na poznańskim Ostrowie Tumskim, co udało się potwierdzić dopiero na początku XXI wieku, podczas wieloletnich badań archeologicznych. Obecnie na miejscu dawnego palatium znajduje się kościół NMP in Summo, przez co nie było możliwości przebadania i ukazania całego palatium. Między innymi w związku z tym zdecydowano o wykonaniu szklanej instalacji, która miałaby odwzorowywać wielkość i układ dawnego królewskiego pałacu. Została ona wytyczona na podstawie odkrytych podczas badań reliktów budowli.

Ciekawostką jest fakt, że palatium w Poznaniu było największą kamienną budowlą X-wiecznej Polski! Palatium znajdowało się w centralnej części grodu i było ono najbardziej okazałym jego budynkiem. W piętrowym palatium znajdowało się mieszkanie królewskie, sala reprezentacyjna, skarbczyk oraz pomieszczenie kancelaryjne. Bezpośrednio do palatium przylegała pałacowa kaplica (prawdopodobnie pierwsza świątynia chrześcijańska w Polsce), w której według przypuszczeń mogła zostać pochowana jej fundatorka, księżna Dobrawa lub biskup Jordan, a no wskazywać może odkrycie komory grobowej pod posadzką ołtarza. Warto tutaj odnotować również przypuszczenie, że to właśnie kaplica pałacowa w Poznaniu mogła być miejscem chrztu Polski. Dodatkowo z drugiej strony pałacu, przylegała do niego niewielka, choć na co wskazują badania, zaawansowana jak na tamte czasy pracowania złotnicza.

Relikty palatium zalegają obecnie około 1,5 metra pod ziemią i niemożliwe okazało się ich odsłonięcie i wyeksponowanie na stałe, z racji ryzyka naruszenia konstrukcji kościoła NMP. W związku z tym zdecydowano się wykonać przestrzenną ekspozycję, która ma dać nam wyobrażenie o wielkości pałacu pierwszych władców Polski. Ekspozycja została wykonana ze szkła, imitującego kamienny mur i przebiega ona po śladzie odkrytych i przebadanych reliktów. Dodatkową ciekawostką jest podświetlenie instalacji w czasie nocy. Miejsce, w którym stała pracownia złotnicza zostało wyeksponowane drewnianą posadzką.