Kościół Pokoju w Jaworze to drugi z ocalałych do dnia dzisiejszego Kościołów Pokoju (pierwszy – Kościół Pokoju w Świdnicy, opisałem już wcześniej). Został on wpisany w 2001 roku na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, bo faktycznie zasługuje na to jak mało kto. Oczywiście na liście znajduje się również Kościół Pokoju w Świdnicy.

Kościół Pokoju w Jaworze powstał dokładnie w taki sam sposób, jak jego kolega ze Świdnicy, czyli na mocy traktatu pokojowego z 1648 roku. Jego budowa przypadła na lata 1654-1655 i trwała rok, zgodnie z postanowieniami wspomnianego traktatu pokojowego. Jest odrobinę mniejszy od swojego świdnickiego brata (długość 43 metry i szerokość 13 metrów oraz pojemność około 6000 osób), mimo to mi osobiście wydawał się większy. Spowodowane mogło to być dużo prostszą bryłą, mniejszą ilością dekoracji co przekłada się na wrażenie przestrzenności. Ta surowość kościoła w Jaworze powoduje mniejszy efekt „wow!” niż w kościele w Świdnicy, mimo wszystko wczytując się jego historię i sposób w jaki powstała oraz to ile pracy rąk ludzkich kosztowała, twoja głowa i tak tego nie ogarnia.

Nam, ludziom XXI wieku, nie uda się zrozumieć motywacji ludzi, który wznosili tą świątynie. Ta motywacja sprawiła, że w ciągu roku powstało drewniane arcydzieło, z setkami malowideł i detali. W naszych czasach taki kościół powstawał by dziesiątki lat a wcześniej, koniecznie trzeba by było wygrać batalię z ekologami o wycięcie tysięcy dorodnych dębów, by było z czego budować. Właśnie między innymi dlatego, koniecznie trzeba odwiedzić Kościół Pokoju w Jaworze. By zobaczyć na własne oczy ogromny, drewniany budynek świątyni, który tak naprawdę jest ogromną rzeźbą – arcydziełem.