Koziołki w Poznaniu. Symbol miasta! (Poznańskie Koziołki)

Koziołki w Poznaniu codziennie, punktualnie o godzinie 12.00 „trykają się” na wieży miejskiego ratusza, ku uciesze zebranego pod nim tłumu turystów, gości i mieszkańców. Poznańskie koziołki to przede wszystkim atrakcja dla najmłodszych ale dorośli równie chętnie zatrzymują się na Starym Rynku w Poznaniu, bo przez chwilę poobserwować ten prawdopodobnie największy symbol miasta, który dodatkowo umilany jest dźwiękami poznańskiego hejnału odgrywanego przez trębacza również z ratuszowej wieży.

Skąd w ogóle wzięły się koziołki w Poznaniu? Jak to zazwyczaj bywa – z legendy, która to przenosi nas do roku 1551, kiedy to rozbudowywano poznański ratusz. Z okazji zamontowania nowego zegara, urządzono wielką ucztę z udziałem samego wojewody. Największym przysmakiem dla zaproszonych gości miał być udziec z sarny, który niedopilnowany przez Pietrka – pomocnika kucharza, spadł z rożna do ognia… Zdenerwowany mistrz kuchni, posłał swojego pomocnika Pietrka do rzeźni po nowe mięso na pieczeń dla gości. Niestety w rzeźni nie było już więcej mięsa, dlatego zdesperowany Pietrek pognał do ratusza dwa koziołki, które zauważył na nadwarciańskich łąkach. Koziołki jednak nie miały w planach zostać daniem głównym i uciekły kucharzowi na ratuszową wieżę! Tam wskoczyły na gzyms i zaczęły wesoło trykać się swoimi rogami. Zebranych pod ratuszem gości oraz samego wojewodę tak rozbawił widok trykających się dwóch, białych koziołków, że darował kucharzowi spaloną pieczeń a Pietrkowi kradzież koziołków. Na pamiątkę tej niezwykłej historii wojewoda polecił mistrzowi, który przygotował ratuszowy zegar, wzbogacić jego mechanizm o trykające koziołki. Prawdziwe koziołki oddano właścicielce, ubogiej wdówce.

Legenda częściowo pokrywa się ze znaną nam historią bo faktycznie w tym okresie, niejaki zegarmistrz Bartłomiej miał wykonać nowy zegar ratuszowy z urządzeniem błazeńskim. Nie wiadomo dlaczego rajcy miejscy wybrali akurat koziołki. Najczęściej w podobnych mechanizmach pojawiały się postaci świętych czy sceny biblijne, natomiast w Poznaniu, najprawdopodobniej wygrało poczucie humoru i zamiast zmuszających do refleksji motywów czy elementów, postawiono na błazeńskie fikające i trykające się koziołki. A legenda? Została spisania w XX wieku, dlatego z prawdą może mieć zarówno wiele jak i niewiele wspólnego:)