Akademia Lubrańskiego w Poznaniu to bardzo ważne i znaczące miejsce w historii stolicy Wielkopolski, które mimo rożnych kolei losu nadal służy mieszkańcom Poznania i ciekawą atrakcją turystyczną dla gości z innych regionów Polski a nawet zagranicy. W murach dawnej Akademii mieści się obecnie Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu – najstarsza placówka muzealna miasta i jedna z najstarszych tego typu instytucji w kraju, które gromadzi i prezentuje tysiące bezcennych zbiorów sztuki sakralnej aż od epoki średniowiecza, tworząc największy i najcenniejszy skarbiec stolicy Wielkopolski. Dzisiejsza Akademia Lubrańskiego to jednak znacznie więcej niż muzeum, to również przestrzeń wystaw sztuki, edukacji na wielu płaszczyznach a nawet wydarzeń kulturalnych. Poznajcie je z mojego wpisu!
Podstawowe informacje o Akademii Lubrańskiego w Poznaniu
Akademia Lubrańskiego w Poznaniu to miejsce o wyjątkowej historii w dziejach zarówno stolicy Wielkopolski, regionu jak i kraju. Znajduje się na poznańskim Ostrowie Tumskim, będąc jednym z najcenniejszych zabytków tej części miasta.
Obecnie w murach dawnej Akademii Lubrańskiego mieści się Muzeum Archidiecezjalne, będące niemalże skarbcem najcenniejszych dóbr Archidiecezji Poznańskiej. Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu znalazło się na szlaku Traktu Królewsko-Cesarskiego, wiodącego przez historyczne i ważne obiekty oraz atrakcje stolicy Wielkopolski.
Gmach Akademii Lubrańskiego
Zabytkowy gmach Akademii Lubrańskiego wniesiono w latach 1518-1530, jako jeden z pierwszych renesansowych budynków w mieście. Od początku był to czteroskrzydłowy budynek o trzech kondygnacjach z niewielkim dziedzińcem i masywnymi skarpami w narożnikach. Fundatorem Akademii był biskup poznański Jan Lubrański.
Na przestrzeni wieków wielokrotnie przebudowywany i restaurowany. Swój dzisiejszy kształt zawdzięcza ostatniej gruntownej przebudowie z lat 1924-1925, przeprowadzonej według projektu Kazimierza Rucińskiego. Wygląd gmachu Akademii zmienił się jeszcze w latach 1974-1979, kiedy to skuto tynki zewnętrzne i odsłoniono ceglane mury a także podczas renowacji kilkanaście lat temu (2006-2007), podczas której przystosowano budynek do pełnienia funkcji muzealnej. Stojąc u jego drzwi warto zwrócić uwagę na znajdujące się przy nich dwie płyty: jedna z herbem Godziemba biskupa J. Lubrańskiego a druga z herbem obecnego arcybiskupa poznańskiego.
Historia Akademii Lubrańskiego i Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu
Akademia Lubrańskiego była pierwszą w Poznaniu uczelnią o charakterze szkoły wyższej i jednocześnie pierwszą w Polsce nowoczesną na swoje czasy uczelnią humanistyczną. Collegium Lubranscianum założona została przez biskupa poznańskiego Jana Lubrańskiego i swój złoty okres przeżywała w 1. poł. XVI wieku.
Jan Lubrański – biskup poznański, założyciel Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, fundator kościołów i szpitali na terenie Wielkopolski. Za jego biskupstwa w Poznaniu, miejscowy Ostrów Tumski został znacząco rozbudowany, zmodernizowany i ufortyfikowany. Żył w latach 1456 – 1520.
Wykładowcami Akademii Lubrańskiego w Poznaniu byli m. in. Jan ze Stobnicy, Grzegorz z Szamotuł, Jan Kruk z Gniezna czy niemiecki humanista Krzysztof Hegendorfer. Natomiast absolwentami akademii byli m. in. Klemens Janicki, Jan Śniadecki czy Józef Struś, jedna z najbardziej znamienitych osób w historii Poznania. Akademia Lubrańskiego w 1780 roku została połączona z Akademia Wielkopolską (dawnym Kolegium jezuickim), co formalnie oznaczało kres jej samodzielnego istnienia. Symboliczne odrodzenie Akademii Lubrańskiego nastąpiło w 2020 roku, kiedy to arcybiskup poznański Stanisław Gądecki podpisał akt założycielski Fundacji Akademia Jana Lubrańskiego. Dokument podpisano w 500. rocznicę śmierci biskupa Lubrańskiego a jako cel fundacji nakreślono działalność kulturalną, artystyczną, edukacyjną, naukową i dobroczynną. Obecnie w gmachu Akademii Lubrańskiego swoją siedzibę ma Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu.
Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu
Inicjatywa stworzenia muzeum, którego zadaniem miałoby być gromadzenie i zabezpieczanie znajdujących się w kościołach sakralnych skarbów, świadczących o kulturze i wierze przodków, powstała pod koniec XIX wieku. Ówczesny arcybiskup gnieźnieńsko-poznański Florian Stablewski, formalnie założył muzeum w 1898 roku, które początkowo mieściło się w klasztorze po Karmelitankach przy ul. Wieżowej. W murach klasztoru ekspozycja była niewielka, sporadycznie udostępniana i szybko zapełniła się zbiorami, dla których już po około 10 latach zabrakło miejsca. W dwudziestoleciu międzywojennym zbiory powierzono w depozyt państwu a na mocy zawartej umowy pomiędzy Państwem a Kościołem powołano Muzeum Sztuki Kościelnej w byłym Zamku Cesarskim, będące kontynuatorem działalności wcześniejszego muzeum.
Muzeum niestety miało problemy finansowe, trudno było mu realizować swoją podstawową działalność i w 1929 roku muzeum zlikwidowano a depozyt zakończono. Zbiory chwilowo wróciły do dawnego klasztoru Karmelitanek a później zostały przeniesione do wydzielonych pomieszczeń w gmachu Akademii Lubrańskiego (mieściło się w nim Muzeum Archidiecezjalne), w którym były eksponowane do wybuchu II wojny światowej. Podczas wojny ekspozycja została częściowo zniszczona, rozgrabiona i zagubiona. Sytuacji nie poprawiała symulacja polityczna po wojnie, kiedy to władze komunistyczne utrudniały odzyskiwanie obiektów.
Lepsze czasy dla muzeum nastąpiły za rządów arcybiskupa metropolity Antoniego Baraniaka, który rozdzielił Muzeum Archidiecezjalne od Archiwum. Powierzył on też muzeum w ręce ks. Stefana Tomaszkiewicza – konserwatora dzieł sztuki, który odpowiadał za stworzenie ekspozycji i pracowni konserwatorskiej. Nowy dyrektor pozyskiwał również stale nowe zbiory, które znacząco powiększyły muzealna ekspozycję, które prezentowane były wtedy w budynku dawnego wikariatu przy ulicy Posadzego 2. W 2007 roku Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu zamieniło się budynkami z archidiecezjalnym archiwum i ponownie znalazło się w murach dawnej Akademii Lubrańskiego, która wcześniej przeszła generalny remont, przystosowując zabytkowy budynek do nowych funkcji.
Akademia Lubrańskiego na mapie
Akademia Lubrańskiego znajduje się na poznańskim Ostrowie Tumskim, przy ulicy Jana Lubrańskiego 1, niemalże w bezpośrednim sąsiedztwie rezerwatu archeologicznego Genius loci (ok. 90 m), poznańskiej katedry (ok. 130 m), kościoła pw. NMP (ok. 140 m), szklanego palatium (ok. 150 m) i Bramy Poznania (ok. 250 m).
Od innych ciekawych i reprezentacyjnych miejsc na mapie Poznania, zabytkowy gmach Akademii dzieli np. niespełna kilometr od Starego Rynku, 1000 metrów od Kolegium jezuickiego czy około 1900 metrów od Zamku Cesarskiego (w którym mieściło się muzeum w okresie międzywojennym).
Komunikacja i dojazd do Akademii Lubrańskiego
Poznań, w którym znajduje się Akademia Lubrańskiego i Muzeum Archidiecezjalne, jest jednym z największych polskich miast, doskonale skomunikowanym z resztą kraju. Stolica Wielkopolski jest jednym z największych węzłów kolejowych w kraju, dzięki czemu dotrzecie do niej z większości największych polskich miast. Najwygodniej wysiąść na stacji – Poznań Główny, choć najbliżej muzeum znajduje się stacja Poznań Garbary. Aktualny rozkład jazdy pociągów znajdziecie na stronach Portalu Pasażera PKP a do Poznania dotrzecie zarówno składami PKP Intercity, POLREGIO jak i m. in. regionalnymi Kolejami Wielkopolskimi. Stacja kolejowa Poznań Główny, to zintegrowany węzeł transportowy w którym mieści się również dworzec autobusowy. Swoje połączenia autobusowe do Poznania realizują m. in. PKS Poznań S.A. (połączenia regionalne) czy FlixBus (połączenia dalekobieżne).
Po mieście najwygodniej poruszać się charakterystycznymi zielono-żółtymi autobusami i tramwajami poznańskiej komunikacji miejskiej. Szczegółowy rozkład jazdy i siatka połączeń znajduje się na stronie Zarządu Transportu Miejskiego w Poznaniu. Do Poznania i samej Akademii Lubrańskiego w Poznaniu możecie dojechać również własnym samochodem. Umożliwia to gęsta sieć dróg krajowych, ekspresowych oraz autostrada, przebiegające przez miasto. Sam dojazd do miasta jest bardzo komfortowy, jednak poruszanie się po samym Poznaniu autem nie należy do przyjemności, dlatego zachęcam do pozostawienia samochodu na parkingu i poruszaniu się dalej komunikacją miejską.
Parking
Najbliższym parkingiem jest znajdujący się na Ostrowie Tumskim, na ul. Dziekańskiej 2 parking katedralny (płatny). Istnieje również możliwość zapakowania na wyznaczonych miejscach parkingowych na uliczkach Ostrowa Tumskiego – obowiązuje na nich Strefa Płatnego Parkowania.
Ciekawą opcją w Poznaniu są również parkingi Park&Ride, rozlokowane na obrzeżach miasta, najczęściej przy trasach wjazdowych. Parkując na nich zyskujemy w cenie biletu parkingowego możliwość bezpłatnego poruszania się komunikacją miejską. Najbliższy z nich znajduje się na ul. Świętego Michała – ok. 1100 metrów od muzeum.
Bilety i zwiedzanie
Zwiedzanie Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu i wnętrz Akademii Lubrańskiego możliwe jest po wcześniejszym zakupieniu biletów w kasie na parterze budynku. W sprzedaży dostępne są bilety normalne, ulgowe i rodzinne, które umożliwią nam na wejście do Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu. Na wystawy czasowe obowiązują odrębne bilety.
Muzeum Archidiecezjalne jest otwarte od wtorku do niedzieli przez cały rok (za wyjątkiem pojedynczych dni). Muzeum zwiedza się indywidualnie, pokonując poszczególne sale i wystawy zgodnie z wyznaczonym kierunkiem zwiedzania. Dostępne jest zwiedzanie z przewodnikiem, co jest dodatkowo płatną opcją. Średni czas zwiedzania ekspozycji stałej to około 60-75 minut. Szczegółowy cennik oraz aktualne godziny otwarcia muzeum znajdzie na oficjalnej stronie internetowej Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu.
Dostępność
Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu jest w całości przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych.
Tylko na kierunkowo.pl!
Wyjątkowy e-book „MIKROPODRÓŻE” już dostępny! Ponad 700 podróżniczych inspiracji z Wielkopolski, Pomorza i Dolnego Śląska, blisko 260 kolorowych zdjęć, 5 gotowych planów mikropodróży, setki praktycznych porad i wskazówek tworzących najobszerniejszy poradnik, poświęcony krótkim formom podróżowania, liczący aż 294 strony!Poznajcie co dzisiaj skrywa Akademia Lubrańskiego!
Gmach Akademii Lubrańskiego ciekawił mnie od lat, jednak nie przekonywała mnie sama tematyka Muzeum Archidiecezjalnego, która wydawała mi się mało ciekawa przez co latami podziwiałem go jedynie z zewnątrz. Jesienią 2023 roku postanowiłem jednak odwiedzić wnętrza Akademii oraz ekspozycję muzeum i jak to zazwyczaj bywa, wyszedłem zaskoczony, zaciekawiony i zaintrygowany tym co zobaczyłem.
Poznajcie to miejsce z mojego wpisu, w którym pokrótce przybliżę Wam ekspozycję Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu, mieszącego się w murach zabytkowej Akademii Lubrańskiego.
Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu
Największą cześć gmachu zabytkowej Akademii zajmuje ekspozycja stała Muzeum Archidiecezjalnego. w Poznaniu, która prezentuje sztukę sakralną od średniowiecza aż po czasy współczesne. Muzealne zbiory, których zaprezentowano na wystawie około 780, pochodzą z kościołów z terenu całej Wielkopolski a ich ekspozycja ma około 1400 metrów kwadratowych powierzchni.
Cała ekspozycja została podzielona tematycznie i chronologicznie, tworząc spójną i nietrudną do przyswojenia ekspozycję. Wśród prezentowanych zbiorów będziecie mogli zobaczyć m. in. najbogatszą w kraju kolekcje sztuki gotyckiej (XIV – XV wiek), kolekcje tkanin i szat liturgicznych, zbiory rzemiosła artystycznego, skarby malarstwa o tematyce religijnej, zbiory złotnictwa sakralnego a także przedmioty codziennego użytku, meble i inne ofiarowane muzeum eksponaty.
Sztuka średniowieczna
W pierwszej kolejności poznajcie zbiory zgromadzone na drugim piętrze gmachu Akademii Lubrańskiego. Ta przestrzeń poświęcona została sztuce średniowiecznej i podzielona na dwie części: galerię sztuki średniowiecznej i skarbiec. Pierwsza z nich jest miejscem, gdzie prezentowane są eksponaty pochodzące z XIV, XV i początku XVI wieku.
Wśród prezentowanych zbiorów możecie zobaczyć m. in. dzieła malarstwa tablicowego, unikalną kolekcję średniowiecznej rzeźby gotyckiej oraz naczynia i stroje liturgiczne. Szczególnie warte uwagi są m. in. Pieta z Jeżewa, rzeźba Madonny z Ołoboku czy Krucyfiks z Dolska.
Szuka renowacji!
Na tej części wystawy stałej Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu widać również ogromną prace konserwatorów sztuki, którzy swoją żmudną, szczegółową i często trwającą miesiącami pracą, przywracają podupadłym dziełom sztuki po przejściach część ich dawnego blasku a także zabezpieczają je, aby mogły zobaczyć je kolejne pokolenia.
Dobrym przykładem efektów prac konserwatorskich jest obraz „Madonna z Dzieciątkiem, św. Barbarą i św. Katarzyną tzw. Santa Conversatione” z Przyczyny Górnej, datowany na 1496 rok. W jego dolnej części doskonale widać osłonięty podczas prac konserwatorskich herb rodowy, ukryty latami pod warstwą wierzchniej farby a na całym obrazie można zauważyć więcej miejsc, które wymagały renowacji i pracy konserwatorskiej.
Skarbiec
Za ścianą znajduje się najbardziej okazałe i jednocześnie tajemnicze miejsce, czyli skarbiec. Prezentowane są w nim najcenniejsze eksponaty Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu, głównie dzieła sztuki złotniczej ale nie tylko.
W szklanych gablotach możecie z bardzo bliska obejrzeć m. in. monstrancje, kielichy, pacyfikały, pastorały, relikwiarze, kadzielnice czy pierścienie. Większość z nich jest dziełami dawnych wielkopolskich złotników, często robionych na specjalne zamówienie. Wśród eksponatów w muzealnym skarbcu znajdziecie cztery, prawdopodobnie najcenniejsze eksponaty Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu: miecz św. Piotra, monstrancję Jagiełły (o nich za chwilę), Pastorał z Limoges i szczerozłoty kielich mszalny fundacji bp. Wojciecha Tolibowskiego wykonany w 1663 roku przez poznańskiego złotnika Stanisława Szwarca.
Miecz św. Piotra
Miecz świętego Piotra to najważniejszy eksponat Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu, który według Długosza posłużył apostołowi Piotrowi dla ucięcia ucha Malchiaszowi w Ogrodzie Oliwnym podczas aresztowania Jezusa. Mimo jego domniemanej historii, obecnie jest mało urzekającym kawałkiem kutego żelaza, nadszarpniętego czasem.
Dla historii chrześcijaństwa w Polsce jest on jednak niezwykle cenny z jeszcze jednego względu. Uznawany jest za pierwszą relikwię, jaka dotarła do Polski po przyjęciu chrztu przez Mieszka I. Według Długosza miecz podarował poznańskiemu biskupowi Jordanowi sam papież Stefan VII a historycy szacują, że mogło to nastąpić około 968 roku. Dzięki temu nosi miano najstarszej relikwii chrześcijańskiej w Polsce, starszej nawet od relikwii świętego Wojciecha i włóczni św. Maurycego.
Monstrancja Władysława Jagiełły
Obok miecza, pastorału i złotego kielicha, czwartym co do znaczenia eksponatem w skarbcu Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu jest pochodząca z ok. 1400 roku monstrancja z daru króla Władysława Jagiełły dla kościoła Bożego Ciała w Poznaniu, który to król sobie szczególnie upodobał.
Licząca ponad 80 cm wysokości gotycka monstrancja wykonana została przez pomorskich złotników ze złoconego srebra oraz kamieni szlachetnych. Jej królewski charakter podkreślono przymocowanymi do jej stopy herbami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Sztuka nowożytna
Na niższej kondygnacji, zlokalizowana została galeria portretów i galeria nowożytna. Galeria sztuki nowoczesnej to ekspozycja dzieł sztuki sakralnej z okresu XV-XIX wiek, kiedy wyróżnić można kilka stylów w sztuce, m. in. renesans, manieryzm, barok, rokoko czy klasycyzm.
Prezentowane są tutaj m. in. rzeźby, obrazy, tkaniny i stroje liturgiczne, wota czy dewocjonalia, pochodzące z wielu krajów Europy i ukazujące rożny poziom artystyczny w danych regionach Starego Kontynentu.
A co to za ornat?
Ta cześć ekspozycji słynie jednak przede wszystkim z wyjątkowego ornatu pogrzebowego, przyozdobionego… czaszkami. Jest on unikalnym przykładem sztuki funeralnej pochodzącym z kościoła św. Franciszka Serafickiego w Poznaniu oraz wykonanym i używanym na terenie Wielkopolski.
Wykonano go na początki XVII wieku z czarnego aksamitu na którym wyhaftowano trupie czaszki, spośród których każda ma inne nakrycie głowy, od tiary papieskiej po prostą czapkę polskiego szlachcica. Wskazuje to na równość wszystkich wobec śmierci, o której przypomina ten barokowy ornat, używany tylko podczas nabożeństw pogrzebowych.
Detal w sztuce
Szuka od wieków skrywa w sobie wiele tajemnic, symboli, ukrytych znaczeń ale i… nieszablonowych i często zaskakujących rozwiązań, którymi autorzy chcieli się utrwalić lub wyróżnić w swoich dziełach. Doskonałym przykładem może być tutaj obraz „Apoteoza Niepokalanej” autorstwa Krzysztofa Boguszewskiego, wiszący w centralnej części wystawy sztuki nowożytnej.
Wyróżnia się on głównie swoim nietypowym kształtem, który tworzą połączone ze sobą trzy miedziane owale. Na nich Boguszewski na początku XVII wieku namalował wyidealizowaną scenę uwielbienia i czczenia Matki Bożej, którą otaczają i adorują setki postaci: święci oraz wierni rożnych stanów i profesji. Uważa się, że widniejący na obrazie malarz, to autoportret samego autora obrazu!
Galeria portretów
Na tym samym piętrze, w korytarzach okalających wewnętrzny dziedziniec prezentowana jest galeria portretów, podzielona na dwie części: portrety reprezentacyjne i trumienne. Zacznijmy od tych drugich, czyli portretów trumiennych, które są specyficznym i występującym tylko w Polsce rodzajem malowidła. Najczęściej miał kształt sześcio- lub ośmioboku i związany był z sarmackim obyczajem pogrzebowym, po to, by sam zmarły mógł niejako uczestniczyć we własnym pogrzebie… Swój złoty czas miały od lat 40. XVII do końca XVIII wieku. Choć moja otwartość na sztukę jest naprawdę duża, do dzisiaj nie mogę zrozumieć fenomenu portretu trumiennego, który nie dość, że najczęściej nie był malowidłem wysokich lotów, to jeszcze często był bardzo przerysowaną formą ukazania zmarłego. Chyba tylko Polacy mogli wymyślić coś tak miernie narcystycznego…
W muzealnej galerii eksponowanych jest 21 portretów trumiennych a tylko kilka z nich jest anonimowych. Galerie portretów uzupełniają tablice epitafijne oraz portrety reprezentacyjne i prywatne, będące o wiele bardziej dopracowaną i dostojną formą sztuki. Portrety ułożono chronologicznie, aby pokazać nie tylko zmiany w sposobie ich malowania ale także zmieniającą się modę w ubiorze i ogólnej prezentacji.
Na ekspozycji znajduje się również model rzeźby – portretu do nagrobka naszego wieszcza narodowego Adama Mickiewicza, który pierwotnie został pochowany pod Paryżem. Niewielu z Was zna zapewne jego wielkopolskie przygody i nieco inne oblicze, niż to które poznaliśmy w szkole. Chcąc poznać Mickiewicza znacznie lepiej warto wstąpić do jego muzeum, mieszczącym się w Pałacu w Śmiełowie, który to zdobył tytuł ZŁOTEGO KIERUNKU CZYTELNIKÓW kierunkowo.pl w 2023 roku.
Salon ofiarodawców
Również na pierwszym piętrze Akademii Lubrańskiego znajduje się wyjątkowy fragment ekspozycji – tzw. Salon Ofiarodawców. Prezentowane w nim zbiory są darami albo depozytami, przekazanymi przez darczyńców do Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu.
Przez ponad 100 lat funkcjonowania muzeum, udało się zgromadzić i otrzymać wiele cennych eksponatów, z których udało się stworzyć spójna wystawę, prezentująca zbiory ofiarodawców muzeum. Dzięki nim możliwe było ukazanie, jak żyli nasi przodkowie na przełomie XIX i XX wieku.
Salon Ofiarodawców to przepiękny zbiór eksponatów, którymi otaczali się ludzie z minionych całkiem niedawno epok. Chcąc podkreślić wdzięczność ofiarodawcom, wystawa ta została na zwana właśnie Salonem Ofiarodawców.
Galeria sztuki nowoczesnej i wystawy czasowe
Obecnie jednak bijącym sercem Akademii Lubrańskiego są wystawy czasowe, prezentowane w galerii sztuki nowoczesnej mieszczącej się na parterze zabytkowego gmachu Akademii. W 2023 roku prezentowana była wystawa Jerzy Nowosielski. Ikona i abstrakcja, która cieszyła się dużą popularnością mieszkańców miasta i nie tylko. Obecnie (początek 2024 roku) zapowiada jest wystawa École de Paris – artyści polsko-żydowscy, która dowodzi temu, że wystawy czasowe w murach Akademii Lubrańskiego stały się regułą, wyczekiwana przez wielu miłośników sztuki w Poznaniu. Szczegóły dot. wystaw czasowych, zarówno tych planowanych jak i minionych znajdziecie na stronie internetowej Akademii Lubrańskiego.
Ogród i muzealna pasieka
Akademia Lubrańskiego nie tylko tętni życiem w swoich wnętrzach, czy to w przestrzeniach Muzeum Archidiecezjalnego czy przy okazji wystaw czasowych ale również w swoim najbliższym otoczeniu. Od północnej strony do gmachu przylegają Ogrody Lubrańskiego, czyli zielony punkt spotkań z potencjałem do aromaterapii czy warsztatów na świeżym powietrzu.
Oprócz spotkań i edukacji ekologicznej, Ogrody Lubrańskiego to również miejsce gdzie planowane są koncerty czy prezentacje sztuki. Pomyślano również o tym aby przestrzeń ogrodów nie tylko służyła nauce ekologii ale sama była miejscem różnorodnym przyrodniczo.
Zamontowano w nich budki lęgowe dla ptaków a rosnące w nim rośliny są źródłem pyłku dla pracowitych pszczółek z pobliskiej pasieki, stojącej kilkanaście metrów od gmachu Akademii Lubrańskiego. Miód z niej możecie kupić w kasie Akademii, gdzie oprócz biletów do Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu i na wystawy czasowe, możecie kupić również nietuzinkowe pamiątki z tego wyjątkowego miejsca.
kierunkowo.pl dziękuje za miły kontakt, przyjęcie, możliwość przygotowania materiałów do wpisu oraz pomoc merytoryczną w jego przygotowaniu
Wykaz źródeł
- oficjalna strona internetowa Akademii Lubrańskiego, link, dostęp z dn. 07.03.2024,
- oficjalna strona internetowa Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu, link, dostęp z dn. 10.03.2024,
- wpis Akademia Lubrańskiego na stronie poznan.travel, link, dostęp z dn. 07.03.2024,
- wpis Muzeum Archidiecezjalne – Akademia Lubrańskiego na stronie poznan.travel, link, dostęp z dn. 07.03.2024,
- wpis Akademia Lubrańskiego (ul. Lubrańskiego 1) na oficjalnej stronie internetowej Miasta Poznania, link, dostęp z dn. 07.03.2024,
- wpis Jan Lubrański: „Akademia Lubrańskiego” na oficjalnej stronie internetowej Miasta Poznania, link, dostęp z dn. 10.03.2024,
- wpis Memento Mori na stronie Traktu Królewsko-Cesarskiego w Poznaniu, link, dostęp z dn. 09.08.2024,
- hasło apoteoza w serwisie www.sjp.pwn.pl, link, dostęp z dn. 08.12.2023,
- wpis Akademia Lubrańskiego w serwisie pl.wikipedia.org, link, dostęp z dn. 07.03.2024,
- wpis Jan Lubrański na stronie poznan.fandom.com, link, dostęp z dn. 10.03.2024,
